W prześwicie

LIS 1, 2020

Przez dziesięć lat
zrobiłam pięć dobrych zdjęć
napisałam kilka tekstów
a moje najlepsze fotografie to wciąż te niezrobione

i może tak właśnie ma być, może liczy mi się to do dorobku w arkuszach kalkulacyjnych wszechświata

zdjęcia niezrobione ogniskom, w których płonęły dziesięciolecia wspomnień
i dymom po tych ogniskach
nie dają się nijak pochwycić

niezrobione szarym godzinom bo za ciemno zachwytom by nie pozbawić ich ducha
niezrobione z szacunku z lęku albo bo boli

które przeciekły przez sito pamięci
i wsiąkły gdzieś tam gdzie sny co są zawsze pod skórą tuż ale za głęboko
by je przywołać
i drażnią tę skórę potem całymi dniami

te które zasilają gnojownik podświadomości
te z których skarabeusz turla kulki i toczy je wedle wskazań Drogi Mlecznej
te z których rosną święte drzewa

których nie ujmę